Een week of wat geleden stond er in een lokaal krantje een artikeltje met de kop ‘Oeteldonk breit deur’.
Het berichtje was van de Stichting Met je Hart, een stichting die zich bezig houdt met het organiseren van mooie ontmoetingen met eenzame ouderen.
Ze zochten vrijwilligers om Oeteldonkse sjaals te breien voor de verkoop. De opbrengst zou naar het hoofddoel van de stichting gaan.
Breien voor het goede doel. Dat had ik nog niet eerder gedaan. Wel haken, in de jaren vijftig voor de arme kindertjes in Afrika. Sokjes en vestjes van katoen in allerlei pastelkleuren. Schattig geel, zachtroze, lichtblauw en lichtgroen. Ik kan me nog goed herinneren hoe trots ik was toen de nonnen lieten weten dat ze blij waren met de prachtig gehaakte kleertjes. Via een luchtpostbrief! Er zat zelfs een foto bij, zwart-wit weliswaar, maar ik zag stralende kindergezichtjes. Wat gaf dat een goed gevoel.