Een zaterdagochtend op de F59

Zaterdagochtend 09.15 uur. Ik heb wat spullen bij de bouwmarkt besteld en wil ze met click en collect ophalen.
Het is mooi weer al ziet het er koud uit. En dat is het ook, er staat een straffe wind. Ik laat me echter niet weerhouden en pak de fiets voor een ritje van ca 20 minuten. Mijn warme winterhandschoenen aan, sjaal om en toch maar de dikke jas aan. Zonnebril heb ik ook nodig. Aan mijn handschoenen zit een elastiek, dat je om je pols kunt doen  zodat je ze niet verliest. Ik doe ze om de boord van mijn trui, zo waait de wind mijn jasmouwen niet  binnen. Wat een uitvinding.
Ik pak het snelfietspad F59, een speciaal aangelegd fietspad van ruim 20 km van ‘s-Hertogenbosch naar Oss. Hier kan ik lekker  doorfietsen op een mooie route zonder allerlei stoplichten en kruisingen en andere obstakels tegen te komen.
Het is prachtig weer al is de koude wind een beetje een tegenvaller. Toch geniet ik van het zonnetje op mijn gezicht, de prachtige luchten en mijn warme handschoenen.
Er zijn op dit vroege zaterdagse uur toch al veel fietsers en lopers op het tweerichtingsfietspad op weg. Sommigen zeggen gedag, anderen zijn helemaal in hun eigen wereld bezig een prestatie neer te zetten. Ik bekijk het tegemoetkomende verkeer met nieuwsgierige blik, niets leukers dan zo relaxed op mijn fiets naar mensen kijken.

Er komt een stel aanfietsen. Hij erg dun en lang, zij gezet en klein. Ik schat hem op zeker twee meter, haar op iets meer dan anderhalf. Ze kijken allebei strak voor zich uit met een bevroren blik en zitten stram op hun fiets. Terwijl ze amper lijken te bewegen, komen ze toch vooruit. De beige kleding straalt al net zoveel als gezelligheid uit als zijzelf. Hoe erg kan het leven op deze fietstocht zijn?  Zijn ze al tig jaren samen en hebben ze elkaar niets meer te zeggen of valt er niets meer te genieten? Zouden ze ruzie hebben of moet hij voor ‘straf’ mee omdat zij vindt dat ze meer moeten bewegen? Mijn fantasie slaat op hol, maar wordt al snel afgeleid door een kleurrijke wandelaar die er stevig de pas in heeft. Het is een man op leeftijd in een kleurig rood-oranje-blauwe hoodie en een rode joggingbroek met zilveren biezen. Zijn lange witte ZZ-Top-baard beweegt mee in het loopritme. Een grote zonnebril en een petje met daarover zijn capuchon getrokken maken de outfit af. Ik zie het witte snoertje van de oortjes. Luistert hij naar lekkere loopmuziek? Ik stel me snoeiharde rockmuziek in een stevig ritme voor.  Wat een tegenstelling met die fietsers.
Er komt een vader aan fietsen. Een bakfiets vol kinderen. Hij trapt stevig door terwijl de kinderen liedjes zingen. Dat mag hier trouwens ook, want dit is een zangfietspad. Mag moeder uitslapen of heeft hij de kinderen voor het weekend?
Er passeren nog wat zwijgzame glimlachende lopers, met of zonder hond.
In de bouwmarkt de bestelde batterijen opgehaald. Wel gemakkelijk, hoef ik zelf niet te zoeken. Binnen een paar minuten zit ik weer op de fiets op weg naar huis. Het is rustiger op het fietspad, de ZZ-Top-man kom ik op zijn terugweg ook weer tegen. Ik glimlach en vraag me af wat er met dat stel gebeurd is en de bakfiets met kinderen. Even later passeert een man met een lege bakfiets. Zou dat dezelfde man zijn maar nu zonder kinderen?
Wat een lekker begin van de zaterdagmorgen. Uitgewaaid en opgeruimd ben ik onderweg  naar mijn bakkie koffie.