De zomer is zo goed als voorbij. Nog wat opvliegers en dan begint het af te koelen. Dat mag ook wel na al die tropische hitte. Nu maar hopen dat er een bonte-kleuren-herfst komt met wat lekkere regenbuien, want de natuur heeft het water hard nodig.
Dat het ’s morgens al frisser wordt, is te merken aan de spinnenwebben die er zo her en der al hangen. Aan de linkerbuitenspiegel van mijn auto zie ik zowat elke dag een prachtig spinnenweb met spin. Ik verwijder hem of haar (ik heb geen verstand van spinnen) vriendelijk want ik merk dat ik er tijdens het rijden door afgeleid word, door dat fladderend ding met dat spinnetje. De volgende ochtend zit er weer een spin in een prachtig nieuw web. Dat herhaalt zich een paar dagen achter elkaar en ik verbaas me erover dat er elke dag weer een spin is die bedenkt dat mijn spiegel een goede hangplek is voor een web. Of om te bungeejumpen.
Het spinnenweb kan veel hebben. Ook met 120 km blijft ie nog aan de buitenspiegel kleven. De spin is wel zo slim om dan naar een veiliger plek te kruipen. Ik zie niet waar hij blijft. Misschien toch weggewaaid.
Tijdens een van mijn ritjes komt er een tweede bijrijder bij. Een felgroene sprinkhaan.
Alsof de spin me al niet genoeg afleidt, heeft de sprinkhaan besloten om midden op mijn voorruit in mijn zichtveld te gaan zitten. Ik kan de ruitensproeier en -wisser even aanzetten……. toch? Nee, dat is zielig.
Ik moet de snelweg op en ik geef gas. De sprinkhaan zit vast op de ruit, niet onder de indruk van mijn snelheid.
Even later zie ik hem over de ruit naar boven schuifelen. Hoe dat kleine beestje houvast op die ruit heeft, is mij een raadsel. Met zo’n 120 km zit ie er nog steeds. Dan ineens is hij weg. Toch eraf geblazen?
Na een kleine drie kwartier ben ik op mijn plaats van bestemming en parkeer de auto. Tot mijn verbazing zie ik het spinnetje. Er is een stukje afgebroken van de ‘kast’ van mijn buitenspiegel en daar is een opening ontstaan. Laat die slimmerd daar nu ingekropen zijn. Ik laat hem maar zitten. Dat heeft hij wel verdiend met deze actie.
Ik loop om de auto heen om de achterklep te openen. Ik zie iets groens……….
Nee, toch.
Jawel hoor, het is de sprinkhaan.
Blijkbaar is hij over het dak van mijn auto in een storm van 120 km per uur naar de achterkant gewandeld. Ik wil hem wat beter bekijken, maar krijg de kans niet. Met een flinke sprong is ie verdwenen. Ik kijk, maar zie hem nergens meer.
Benieuwd of ze er beiden morgen weer zijn.