De verjaardag van Oma Bellissimo

Donderdag 4 april is het zover: de musical ‘Feest voor oma Bellissimo’ wordt door de leerlingen van Hub Boxtel met veel enthousiasme opgevoerd.
Hub is een school voor basis- en voortgezet speciaal onderwijs voor kinderen vanaf 4 jaar met een diversiteit aan beperkingen. Ook Metz, mijn cadeau-kleinzoon, die nu 18 jaar is, doet mee.

Er hangt een vrolijke spanning in de zaal en het is al behoorlijk druk als we een plaatsje zoeken. De geluidsman doet een laatste check van beeld én geluid. Op het toneel staan decorpanelen op wieltjes. Daar hebben leerlingen voorstellingen op geschilderd en ze blijken een prachtige illustratie van het verhaal te zijn. Een van de docenten is de verteller, een gebarentolk vertaalt het verhaal voor wie dat nodig heeft.

De meeste kinderen zijn mooi geschminkt, al wil niet iedereen dat. Metz heeft daar vandaag duidelijk geen zin in, maar dat is geen probleem. De kinderen op het toneel  zwaaien naar ouders, broers en zusjes en opa’s en oma’s. “Hoi Mam, hoi broer” roept een jochie vanaf de rand van het podium. Een meisje staat enthousiast te springen. Ze zal dat bijna de hele voorstelling doen. Ik vind het schitterend én ontroerend om te zien hoe de kinderen spontaan reageren zonder zich druk te maken of het kan.

Oma Bellissimo wordt vandaag 80 jaar en dat moet groots gevierd worden. Oma heet eigenlijk anders, maar omdat ze zo vaak ‘bellissimo“ zegt als ze iets mooi vindt, is dat haar bijnaam geworden. Oma houdt wel van feestjes en is dol op dansen. Daarom heeft de familie veel verrassingen voor haar bedacht.

Het feest begint natuurlijk met “lang zal ze leven”. Iedereen zingt het uit volle borst mee en klapt zo hard mogelijk. Oma krijgt een enorme bos bloemen en wordt daarna verrast met een heerlijke taart. Dan gaat het feest echt los.
Oma houdt van vliegen en mag naar Italië.
Een stel heksen met grote puntmutsen maken in een ketel een venijnig stoofpotje en zingen en dansen er vrolijk bij.
De volgende verassing is een uitstapje naar een circus met paarden en clowns. Metz heeft een rozet op zijn borst gespeld, hij is duidelijk een van de jockeys.

Er volgen muziekcadeaus in verschillende muziekstijlen. Oma kan niet stil blijven zitten. Een jonge knul rapt een mooie tekst, twee meisjes zingen een prachtig lied. Twee andere meisjes dansen soepel een Afrikaanse dans op muziek van Shakira en op de achtergrond leven een paar jongens zich uit. Het ziet er prachtig uit en wat zou het leuk zijn als ik zo kan dansen.
Oma is blij met elke verrassing en roept bij alles “Bellissimo” maar ook horen we steeds “Mi manca”. Ze mist iets, al kan ze maar niet bedenken wat. Uiteindelijk valt het kwartje: ze mist Piet, haar man. Gelukkig komt hij ook en dat maakt het feest compleet. Terwijl oma bedolven wordt onder een enorme stapel cadeaus – sommige kinderen brengen haar wel drie keer een pakje – loopt het feest ten einde.

Onder luid applaus bedankt het publiek alle leerlingen en leerkrachten. Ze hebben ook dit jaar weer iets prachtigs op de planken gezet.
Iedere jaar ben ik weer verrast hoe de leerkrachten met al deze kinderen weer een  fantastische voorstelling weten te maken, waarbij de vele helpende handjes van ouders daarbij zeker niet vergeten worden. De creativiteit die gebruikt wordt om ieder kind, ondanks zijn of haar beperkingen, mee te laten doen vind ik geweldig. Het is echt een heerlijk uitje en de rest van de dag loop ik met een glimlach.

• ps: Graag had ik wat meer foto’s van deze vrolijke musical geplaatst, maar in verband met de privacy kan dat helaas niet.