Voorjaar 2014 liep ik mijn Niet aangeboren Hersenletsel (NAH ) op. Mijn leven veranderde totaal. Veel moest ik opnieuw aanleren, nog meer raakte ik kwijt.
Mij creatief uiten was pure noodzaak, die creatieve kriebel had een uitlaatklep nodig, maar ook daar bleken verbindingen beschadigd. Gelukkig kunnen hersens nieuwe verbindingen aanmaken en daar kwam ik langzaamaan wel achter, al ging dat niet vanzelf. Het werd een lange zoektocht naar “mijn taal” en “mijn handschrift”.
In 2017 ontdekte ik Encaustiek, een speciale techniek met bijenwas. Hoewel ik 
het heel fijn materiaal vond om mee te werken, heb ik dat niet doorgezet. Ik kon er thuis te weinig mee.
Volgens de docent gaf deze afbeelding weer hoe mijn hoofd door NAH werkte. De draadjes waren op sommige plaatsen kapot en er moest een nieuwe invulling gevonden worden.
“het theezakje en Japan’
Onder de bijenwas zitten Japanse krantenberichten en een theezakje.
In 2018 maakte ik verschillende Japanse stokvechters en dansers in encaustiek op paneeltjes van 10 bij 10 cm.
Mijn voorkeur voor Japanse elementen werd steeds duidelijker.
In 2019 een schilderij met ecoline, waarbij ik verschillende kleuren ecoline over een vel papier heb geblazen. Ik zag er een figuur in en uiteindelijk is het deze Japanse dame geworden. Met houtskool contouren geschetst. Bij deze dame ontstond een gedicht. (zie blog “Oosterse schoonheid” 24 -04-2019).
Tijdens deelname aan een workshop ‘schilderen naar van Gogh en Japan’ gekoppeld aan een tentoonstelling over dit onderwerp in het Van Goghmuseum in Amsterdam, maakte ik kennis met liquid acrylverf, een verfsoort waarvan ik het bestaan niet kende. Het leverde twee schilderijtjes op.
Een typisch Japans landschap naar typisch Japanse indeling en perspectief.
En een Japanse dame, qua sfeer en onderwerp een totaal ander werk.
NAH kan heel verrassend uitpakken, dat had ik in de afgelopen jaren wel ondervonden. Duidelijk was dat werken met materialen waar ik minder controle over had, me het beste afging. Immers op diverse vlakken was ik in mijn hoofd de controle ook kwijt. De ideeën en beelden waren er veelal wel, maar ik kon ze niet meer omzetten naar mijn handen.
In 2022 kreeg ik de kans om een cursus ‘schilderen met aquarel’ te volgen. Een moeilijke techniek waar ik eerder nooit iets mee ‘had’. Verrassend genoeg bleek ik het nu wel leuk te vinden, ook al werd het een worsteling in de uitvoering. Ik snapte veel van de uitleg niet en liep al schilderend vast in mijn oude techniek met acryl, waarvan facetten soms weer boven kwamen drijven. Toch begint zich zoekend naar de overgang van acryl naar aquarel langzaam iets af te tekenen. Letterlijk.
Mijn eigen versie gemaakt van een schilderij van Malcolm Coils, met totaal andere kleuren. Nog steeds geen 100% aquarel, nog teveel geschilderd zoals ik gewend was met acryl.
Begonnen aan een havenstadje ook naar Malcolm Coils. Dat schoot niet op. Ik kreeg de kleuren niet goed genoeg, een aquarel was het ook nog verre van. Meerdere versies mislukten.
De boel aan de kant gegooid. Ik moest er even afstand van nemen. Ik besloot me tijdelijk op wat anders te focussen. Een portret in aquarel leek me wel wat, al had ik nog nooit een portret gemaakt.
Mijn schoondochter was jarig en ik heb een schets van haar zoon Metz gemaakt en dat in een aquarel proberen te vangen.
Het is flinke uitdaging geweest. Wonderwel lukt het in korte tijd vrij goed om het op papier te krijgen. In zijn lievelingskleur groen.
En iedereen herkent wie er op de afbeelding staat.
De volgende uitdaging was een portret van Tren. Die krullen! Wat heb ik er mee geworsteld om daar iets fatsoenlijks van op papier te krijgen. De kleur is niet helemaal goed, maar ook hier ziet iedereen meteen wie het is. Vooral de ogen van zowel Metz als Tren zijn goed gelukt.
Portretten schilderen: het smaakt naar meer.
Ondertussen gaat de worsteling met het schilderen van stadsgezichten en landschappen verder. Daar ben ik voorlopig nog niet klaar mee. Wil ook weer een cursus Aquarel gaan volgen en ben aan het uitzoeken waar ik terecht kan.
Kortom: Wordt vervolgd
Trots op jou! ❤️
Je ‘schoondochter’ 😉
Dankjewel! Wat lief😘
Ik heb een beetje van jouw aquarelleer proces mogen volgen en bewonder jouw doorzettingsvermogen.
dankjewel voor je reactie, Wilja. Gelukkig heb ik wat doorzettingsvermogen (al bij de nonnen op school als 7-jarig meisje ontwikkeld, met dank achteraf aan die nonnen). Het heeft veel mooie dingen opgeleverd en ik zou anders niet weten hoe ik die afgelopen tien jaar zou zijn doorgekomen.
wat een mooi overzicht van 10 jaar creatieve uitingen. Heel knap!
Dankjewel Isabelle, het is fijn om na zo’n tijd te overzien waar ik nu sta.
Prachtige brein- hand resultaten zus!
Bijzondere kleurenkeuze ook vind ik.
‘Pastel’ straalt naar mij rust uit
‘Wij zullen doorgaan’ bezong Ramses ooit.
Ga door op deze mooie weg en geniet!
Dank Fred! Wat grappig dat pastel rust naar jou uitstraalt.
Ik ga zeker door. Het is verrassend dat NAH ook leuke en bijzondere dingen kan voortbrengen. Zonder NAH was ik nooit aan aquarel begonnen. En het is een kick om te ervaren dat je brein nieuwe verbindingen kan aanmaakt. Dat maakt het verlies minder.