Jeuk

Bij mij begon het eind maart te jeuken door iets wat op een insectenbeet leek. Prachtige grote rode bulten en vlekken werden het en ze  kriebelden en jeukten wekenlang. Eraf blijven was nauwelijks een optie.
Enthousiast telde mijn kleinzoon er alleen op mijn bovenbenen al zo’n drieëntwintig en nog een paar verdwaalde op een kuit. Weinig aan te doen, volgens de huisarts, wat zalf en dan maar gewoon de tijd uitzingen. Langzaamaan verdwenen de bulten al bleven er  grote roze verkleuringen over.

Nauwelijks bekomen, meldt zich een nieuwe jeukgolf. Ik blijk allergisch te zijn voor een antibioticum. Weer zit ik onder de rode jeukende bulten. Alleen nu van kop tot teen, letterlijk. Er lijkt geen plek overgeslagen. Zelfs mijn gezicht, behalve mijn wangen (ra ra?), ziet er gespikkeld uit. De bultjes zijn kleiner, jeuken erger en zijn pijnlijk. Weer is er weinig of niets aan te doen. Speciale shampoo voor mijn hoofdhuid en zalf voor de rest. Twee lieve buurvrouwen smeren beurtelings de voor mij onbereikbare plekken op mijn rug in.
De jeuk is zo erg dat ik nauwelijks kleding verdraag en ’s nachts niet slaap. Knetter van de jeuk. Eraf blijven blijkt nog moeilijker dan de vorige ronde. Gelukkig verdwijnen de vlekken als ze uitgejeukt zijn al duurt dat wel een week of twee. Alleen de “oude“ roze van het steekincident blijven over. Het antibioticum wordt op mijn lijst met verboden middelen gezet.

Ondertussen merk ik dat een nieuwe jeuk zijn weg zoekt, dit keer niet aan de buitenkant maar binnenin mijn lijf. Een bijzondere jeuk, want ik word er wel heel blij van. Gelukkig! Het is er weer…
Het eerst voel ik het in mijn hart en hoofd, daarna verspreidt het zich verder door mijn lijf. In alle soorten en maten, soms met meerdere tegelijk en er is geen kruid tegen gewassen. Er zit niets anders op dan er gehoor aan te geven.
Voorpretkriebels en nieuwsgierige kriebelingen. Elkaar in de weg zittende kriebels. Beweegkriebels om te gaan fietsen met mijn Easy Rider driewielfiets. Kunstzinnige- en creatieve kriebelingen voor workshops van Zomerschool of Smartlappencafé. Organisatorische kriebels om in huis wat te veranderen. Sportieve kriebels om meer te gaan sporten. Groene kriebelvingers die planten wilden verpotten. Fantasiekriebels bij het schrijfcafé. Jeukende handen met kriebelende vingertoppen om een nieuwe Jan van Haasteren puzzel te leggen. Spannende kriebels of het zou lukken om een nieuw boek te lezen. Smakelijke kriebelingen voor een nieuw recept wat er heerlijk uitziet. Helaas , wéér geen voorjaarsschoonmaakkriebels, die weten mijn deur nooit te vinden.
Gelukkig bestaan er geen medicijnen voor al deze verschillende jeuksels en kriebels. Ook al kunnen ze erg verslavend zijn, ik zou ze voor geen goud willen missen.

10 antwoorden op “Jeuk”

  1. Ik ben erg blij voor je dat de binnenkriebels de buiten jeuk heeft afgelost, hopelijk voorgoed!

  2. Hoi Ellen, wat een heerlijk verhaal weer voor de lezer, met verrassende wending. Maar ben blij voor je dat je van die buitenkriebels verlost bent! Wat een ellende, soort boze droom ook, waarvan alleen enkele overgebleven vlekken nog getuigen er van zijn dat het echt heeft plaatsgevonden.
    Dat je nog maar lang de binnenkriebels mag hebben en dat er nog veel moois uit mag spruiten!
    Lieve groet, Vera

  3. Jeetje Ellen, wat een gejeuk en zo lang. Gelukkig kwam er een nieuwe golf binnenkriebels, leuke wending in het verhaal. Knap gedaan.

  4. Ellen, wat fijn dat de kriebels buiten op je lijf verdwenen zijn!
    De binnenkriebels, daar word je vrolijk van en ik vind het zo leuk, dat je die verschillende kriebels bij naam noemt!
    Heel leuk bedacht!

    1. Dankjewel voor je reactie. Ja Wil, heerlijk dat die ellende over is.
      De verschillende kriebels hebben een verschillende naam omdat ze ook écht verschillend voelen. Goed te herkennen dus.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *