januari 2022

Het water rimpelloos
de stilte alom tastbaar
Met een sprong uit het water
verbreekt een vis ruw het oppervlak.
Een spoor van grote kringen
langzaam uitdijend naar de oevers
gevolgd door geluidloos gerimpel
richting verdord riet
en pluizig geknakte pluimen.

Alsof er een signaal is gegeven
drijven laaghangende mistflarden
als statige figuren over het water
naar het midden van het meer.
De gestaag toenemende stoet trekt verder
steeds meer flarden sluiten
zich bij deze colonne aan.
Bosgeesten en nimfen lijken zich te verzamelen
Wat staat er te gebeuren?

Kale knokkels van boomwortels
Als knoken die uit een graf steken.
Grijpgrage vingers die
wezens naar de onderwereld sleuren.
Rodewangenwind.
Geribde lagen dennennaalden
vormen schaaltjes met water.
Een dapper muisje neemt een slokje
verdwijnt daarna ritselend tussen bladafval.

De  wind drijft de mistflarden voort
ze maken plaats voor een mager zonnetje.
Regenboogkleuren in het sombere landschap
rood, paars, oranje en geel spatten uit het water
geen mens die het ziet.
Het meer en zijn oevers lijken verlaten
de natuur gaat nu haar eigen gang
zoals ze dat al eeuwen doet.
Onverstoord en eigenzinnig.